Պուտինի ծրագիրը՝ Էրդողանի առավելությամբ

Թուրքիայի ու Ռուսաստանի նախագահները որոշում են ընդունել «Թուրքական հոսքի» շինարարության վերաբերյալ: Ռուսաստանը ժամանակ չունի՝ 2019-ին ավարտվում է ՈՒկրաինայով գազի տարանցման համաձայնագրի ժամկետը: Ռուսական խփված ռմբակոծիչի շուրջ կոնֆլիկտում Կրեմլը Էրդողանին ստիպեց նահանջել տնտեսական ճնշման միջոցով, բայց գազատարի դեպքում առավելությունը թուրքական կողմում է՝ գրում է Բենիամին Բիդերը Der Spiegel-ում:

«Թուրքիան ունի ազդեցության ավելի երկար լծակ»` կարծում է էներգետիկ հարցերով գերմանացի փորձագետ Ռոլանդ Գյոտցը՝ «Թուրքիան վերահսկելու է ռուսական արտահանման համար կարևոր միջանցքը Սև ծովի հատակով և անկանխատեսելի դեպքերում կարող է իր պահանջները բավարարել առանց «Թուրքական հոսքի»: Անկարան առաջ էլ համառ էր Մոսկվայի հետ բանակցություններում, «Թուրքական հոսքի» բանակցությունները սառեցվել էին դեռ մինչև 2015-ի նոյեմբերը, երբ սիրիական սահմանում խփվել է ռուսական կործանիչը: Այն ժամանակ «Գազպրոմն» առաջարկում էր 10 տոկոսի զեղչ, Թուրքիան ուզում էր ավելին: Գյոտցը կարծում է, որ բանակցություններում Անկարայի դիրքերն ավելի լավ էին, որովհետև «նրանք կարող են գազ գնել այլ երկրներից՝ Ադրբեջան, Իրան: Գազ կա նաև քրդական Իրաքի տարածքում»: Ռուս մասնագետներն այդ կարծիքին չեն, թեպետ ընդունում են, որ Թուրքիան շրջապատված է այլընտրանքային մատակարարներով՝ «Բայց նրանք չունեն ոչ ազատ հզորություններ, ոչ ինֆրակառույցներ Թուրքիայի հետ բիզնեսը մեծացնելու համար»՝ կարծում է Մարիա Բելովան՝ Մոսկվայի Vygon կոնսալտինգային կենտրոնի աշխատակիցը:

Ի սկզբանե «Թուրքական հոսքը» մտահղացված էր իբրև չորս խողովակաշարով ծրագիր տարեկան 63 խորանարդ մետր թողունակությամբ, որ երկու անգամ ավելին է Թուրքիայի կարիքներից: Բայց Ստամբուլում Պուտինին ու Էրդողանին հաջողվեց պայմանավորվել «նկատելիորեն նիհարած» տարբերակի շուրջ՝ երկու խողովակ՝ 30 խորանարդ մետր թողունակությամբ:
Բենիամին ԲԻԴԵՐ, Der Spiegel

Հ.Գ. Բայց ոնց չի բերում այս տարի Իլհամ Ալիևի բախտը, նույնիսկ մեծ եղբայրը ճանապարհը փակեց դեպի Եվրոպա: Իսկ Ադրբեջանը էներգետիկ համագործակցության ամբողջ փաթեթ էր ներկայացրել Բրյուսելին՝ սպասելով, որ ռուսական գազը այլևս Եվրոպա չի գնալու ու Ապշերոնի թերակղզին է դառնալու Եվրոպայի գլխավոր գազամատակարարը: «Թուրքական հոսքին» կարող է միանալ նաև Հունաստանը: Ի՞նչ է մտածում հիմա Թեհրանը:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ